• Historie

    Op 1 april 1929 stapten destijds een aantal voetbal fanaten café Smeets binnen om de fusie rond te praten tussen de toenmalige verenigingen “Furenthela, Germania en Juliana. Het embrionaal tijdperk werd afgesloten en het nieuwe kind was geboren. V.S.V.Voerendaal werd hij genoemd. Deze geboorte wordt dit jaar herdacht. Echter voor het feest losbarst gaan we terug in de tijd. Terug naar het ontstaan, naar de wortels van de huidige R.K.v.v.Voerendaal.

    In de onderstaande hoofdstukken, kunt u meer lezen over de historie van R.K.v.v.Voerendaal.

    Hoe het begon
    Eigenlijk begon Voerendaals voetbalhistorie in 1909. Een aantal boerenjongens en vaklieden hadden van het fenomeen ‘voetbal’ gehoord, overgewaaid uit Engeland en Duitsland. Dus, wie belette hen om de koeien van het veld te verjagen en met een zelfgemaakte bal er op los te rammen. Als gauw werd dit jongensspel serieus genomen en de eerste club “FURENTHELA” werd opgericht.

    De voetbalkoorts steeg en binnen enkele jaren stonden er nog 2 clubs tussen de koeienflatten: “GERMANIA” en “DE JONGE WERKMAN”. De “JONGE WERKMAN” was al gauw uitgewerkt en werd omgedoopt in “JULIANA”.
    Voerendaal telde 3 clubs. Voor een Limburgse plattelandsgemeente een ongekende luxe. Echter ook een financieel debacle. De aankomende crisis van de dertiger jaren was dan ook bij deze clubs duidelijk merkbaar. De drie clubs konden hun hoofd nauwelijks boven water houden en men besloot tot een koppeling van de clubs en met veel fantasie werd de naam V.S.V. gekozen. ‘FUSIE’ heet dat tegenwoordig, echter in die tijd werd in café Smeets onder het genot van het gerstensap de zaak gewoon beklonken. De exacte datum van dit gebeuren is niet bekend, want Voerendaal zou Voerendaal niet zijn als dit op één dag geregeld was.
    1 April 1929 werd als officiële datum aangehouden en ontstond ons huidig R.K.v.v.Voerendaal, destijds voetballend op het voetbalveld Ten Elen.

    De oorlogsjaren
    Nadat in 1936 de naam v.v.Voerendaal definitief was en de club her en der naam begon te krijgen, werd op een ongekende manier gelobbied om spelers te krijgen. Vooral de jeugd werd onder de koeien weggehaald en aangespoord om mee te voetballen. Een tweede elftal was dan ook snel samengesteld en ook een jeugdelftal kwam naderhand tot stand.

    Vanaf 12 jaar kon men in Voerendaal destijds bij de A-jeugd spelen. Ondanks de oorlog werd in het Limburgse gewoon gevoetbald met voor Voerendaal redelijk goede resultaten. In de onderstaande stukken kunt u lezen hoe Voerendaal de oorlogsjaren doorkwam.
    Seizoen 1941/1942

    De oorlog woedde hevig in Europa en gebrek aan materiaal was aanleiding tot mindere prestaties van de RK.VVV. In dit jaar eindigde Voerendaal onderaan in de 3e klasse B met 6 punten uit 18 wedstrijden.Toch ging het goed met de vereniging want in ditzelfde jaar bestond er een Voerendaal 2, dat speelde in de 1e klasse E en een Voerendaal 3, dat speelde in de 3e klasse E. Dat er in dit laatste elftal geen lieverdjes ronliepen lazen we in de ‘Sportillustratie’ no 46 12 november 1940. De tuchtcommissie had besloten om J.Schins uit te sluiten voor twee wedstrijden. De reden is nog niet bekend. Echter toen al wist het bestuur van Voerendaal de straf om te laten zetten in 2 wedstrijden voorwaardelijk. Iets wat een aantal jaren later nog wel vaker werd geprobeerd.
    Seizoen 1943/1944

    In seizoen 42/43 eindigde Voerendaal op de tweede plaats in de 4e klasse C en mocht het jaar erna wederom in dezelfde klasse uitkomen. Voerendaal eindigde wederom op de 2e stek met 27 punten uit 18 wedstrijden. De Amerikanen waren inmiddels in september ’44 Voerendaal binnengetrokken en vonden dat ons grasveld Ten Elen bij uitstek was geschikt voor hun veldhospitaal. Niemand in Voerendaal sprak voldoende Engels om de heren duidelijk te maken dat hier ‘topsport’ bedreven werd. Wegjagen durfde men ook niet want, deze jongens hadden een week van te voren de Duitsers verjaagd. Dus werd er uitgeweken naar een vervangend veld.
    Naast de huidige meubelhandel Eurlings werd het hoge gras gemaaid en doelpalen neergezet zodat in ieder geval Voerendaal kon meedoen aan de noodcompetitie. In maart 1945; Nederland werd bevrijd. De Amerikaanse ‘bezetters’ hadden Ten Elen, alvorens dit geheel om te ploegen, verlaten en met verleende mankracht werd de voetbalweide weer enigzins bespeelbaar gemaakt.
    Seizoen 1944 / 1945

    In de oorlogsjaren was Joep Eussen, gekend groothandel in fruit, als voorzitter aan het bewind gekomen. De ‘lievertjes’ van Voerendaal kenden meer schorsingen dan overwinningen in die tijd. Wiel Dirrix, sterspeler van dit elftal, was voor langere tijd bestraft. D’r Wiel gold als onmisbaar, dus besloot het toenmalig bestuur een pleidooi te gaan houden in Den Haag, bij de K.N.V.B.
    Sjef Boumans en Joep Eussen zouden dit gaan doen. Een kist zelf geplukte appels, “Keulenmenkes”, werd meegenomen om de woorden kracht bij te zetten. Holland is Holland, dacht men in Voerendaal en die verrekken van de honger na zo’n oorlog. Zo gezegd, zo gedaan. Onder het motto ‘zieligheid ten top’ hielden beide heren een prachtig verhaal, over vele geblesseerde en zieke spelers van hun elftal.
    ‘Of ze uitstel van wedstrijden konden krijgen’, luidde de vraag aan de hoge heren van de bond. Voor hun neus de meegenomen advocaat: de kist appels. Dit kistje deed dan ook zijn werk. De werdstrijden werden verschoven en de gretige handjes lieten de appels van eigenaar verwisselen. Maar natuurlijk was dit nog niet alles ….
    De kist nog stevig vasthoudend werd er een tweede verhaal opgehangen over de sporen die de oorlog hadden achtergelaten. Men had geen voetbalschoenen meer. Uiteraard kon de K.N.V.B. ook dit verhaal waarderen en schonken Voerendaal 10 bonnen voor het aanschaffen van benodigd schoeisel. Toch was de kist nog niet helemaal leeg ……
    “Wij hebben van U 2 kaarten ontvangen voor de interland Nederland – België en we hebben 11 spelers. “Onze dank hiervoor en wederom volgde er een smartlap van grote allure waar André Hazes maar al te graag de tekst van had gehad. Met tranen en gestotter, hoorde de K.N.V.B. ook dit verhaal tot het einde aan en ons bestuur ging met 10 extra kaarten op zak weer terug richting Voerendaal.

    De jaren 50

    Voerendaal was inmiddels afgezakt naar de eerste klasse van de onderafdeling, verloor een oud-speler door een mijnongeluk, de voorzitter stapte op, kreeg men af en toe moeilijk 11 mensen op de been zodat de trainer mee moest spelen en als laatste was Voerendaal kind aan huis bij de tuchtcommissie.

    De toenmalige spreuk: “Morgen…..morgen zal het beter gaan! zal de komende jaren voldoende gehoor krijgen. De jaren ’50 waren dan ook de jaren van de wederopbouw.
    1950 / 1951

    De oorlogsjaren waren vergeten en verleden tijd. Koning Voetbal had weer alle aandacht. Toenmalige voorzitter P. Klinkers en zijn bestuur kwamen met nieuwe ideeën en nieuwe mensen. Onze geestelijk adviseur kwam met een nieuwe strijdkreet: “DUC IN ALTUM” (Durf een sprong te maken in het diepe) en de eerste ‘Sportkoerier’ werd uitgegeven onder de naam ”Clubblad’. Sportief gezien kwam ons vlaggenschip uit in de eerste klasse onderafdeling. S.V.N. en Bekkerveld waren de grootste concurrenten. De laatstgenoemde werd d.m.v. een beslissingsduel verslagen. Helaas trok Voerendaal in de promotiewedstrijd tegen Lemiers aan het korte eind en bleef in deze onderafdeling, waar aardsrivaal Bekkerveld het seizoen erna aan het langste eind trok en Voerendaal op de 2e plaats eindigde.

    1952
    Trainer Disco en kapelaan Keulen bouwden verder aan dit team en ….: Hij bracht dit elftal terug in de 4e klasse K.N.V.B. De jongens waren van mening dat de 1e klasse onderafdeling te laag voor hen was. Dus na 4 spectaculaire wedstrijden met RK. BSV 2 uit Brunssum wist Voerendaal de strijd te beëindigen met de promotie.
    Het 2e van Voerendaal deed het ook niet slecht, want zij sloten hun competitie af met een 7e plek en Voerendaal 3 eindigde 5e. De toekomst zag er weer rozekleurig uit en in de Voerendaalse winkels kon je zelfs ‘plaatjes’ krijgen van onze idolen. Elke huismoeder werd door haar kinderen financieel uitgemergeld om boodschappen te doen. Zo werden de spelers van Voerendaal herhaalde malen ‘verhandeld’ op straat en in de winkels.
    1953

    Er gebeurde eigenlijk weinig buiten de voetbalweide. Alles concentreerde zich op het voetbalveld. Het was de tijd dat kapelaan Keulen zijn schaapjes onder de knie had. De heroïsche belevenissen en het naampjes wisselen was afgelopen. Deze jongens waren braaf en gingen eerst naar de kerk voordat ze zich helemaal leegspeelden op de groene mat. Voerendaal werd 2e in deze 4e klasse, een prachtig resultaat voor een juist gepromoveerde club. Het 2e ontsnapte aan degradatie en het 3e elftal bestond niet meer. Zij zaten in het café of bij moeders thuis.
    De jeugdafdeling verloor een van zijn beste bestuursleden en trainer: Paul Mandersimt. Hij overleed plotseling op 12 december 1953. Op 56-jarige leeftijd behaalde hij nog zijn jeugdleidersdiploma. Paul was een zeer fanatiek en enthousiast medewerker in de jeugdafdeling en was alom bekend als jeugdvriend.
    1954

    Na wederom een woordenwisseling tussen spelers van Voerendaal en Kunrade, greep de gemeente in en bouwde d.m.v. een nieuw bouwplan de 2 kernen aan elkaar. Ook was er eindelijk een gemeenschappelijk hoogtepunt. Voerendaal viert zijn zilveren jubileum. Het mooste cadeau kreeg het bestuur van zijn eerste elftal. Zij waren kampioen geworden van de 4e klasse K.N.V.B., maar in de promotieduels haalden de jongens het niet. Amelie uit Maastricht had de langste adem, maargoed daar is alles laaaaaéééénk. Het tweede werd tweede en het derde zat nog altijd thuis.
    In dit jaar werden tevens de eerste beide profclubs in Nederland opgericht. Fortuna ’54 (nu Fortuna Sittard) en Alkmaar (nu AZ)
    1955

    Het jaar van de stilte voor de storm. De nieuwe generatie was rijper geworden en het zag er naar uit dat de toekomst voor Voerendaal op voetbalgebied meer zou gaan betekenen. Het eerste elftal zat nog wel in de 4e klasse en zag het kamioenschap aan zijn neus voorbij gaan. Het was Zwart-Wit uit Eys dat de titel binnenhaalde.
    Het tweede verloor eveneens als het jaar tevoren de eindsprint van Sylvia. Het derde elftal werd nieuw leven ingeroepen en werd gewoon maar even kampioen. Twee jaar goed bij moeder uitgerust, de taktiek in diverse cafés doorbesproken en gewoon kampioen worden. Hierdoor promoveerde het derde naar de 2e klasse.
    1956

    Het jaar van de kampioenschappen en promoties. De jongens van Disco promoveerden naar de 3e klasse K.N.V.B. De heren waren zelfs al twee weken voor de afloop van de competitie kampioen. Uiteindelijk behaalden onze jongens 33 punten uit 20 wedstrijden. Het hoogtepunt van het seizoen was dat Voerendaal tegen RK.SVB won met een tienklapper. Iets waar we tegenwoordig inmiddels aan gewend zijn geraakt.
    Het tweede wist zijn strijd ditmaal ook te winnen en promoveerde naar de eerste klasse. Nu moeten we er wel bij vermelden dat Voerendaal in deze klasse speelden met 22 spelers. Het tweede en derde speelden immers in dezelfde competitie. De uitslagen van deze onderlinge wedstrijden zijn niet bekend, maar Voerendaal heeft die desbetreffende zondag wel gewonnen.
    1957 / 1958

    In 1957 eindigde de boys uit Voerendaal op een keurige 4e plek, maar waren de laatse jaren in de decennia altijd moeizaam, zo nu ook weer. Voerendaal 1 bengelde in 1958 onderaan en wist net aan degradatie te ontvluchten. Het tweede eindigde op de laatste plek, maar mocht in de klasse blijven omdat er te weinig clubs in die klasse waren. Het derde zat inmiddels weer thuis of in het café. Ze hadden geen speelveld, het gras was namelijk op.
    Nu kwam er ook nog bij dat een andere vereniging, namelijk de woningvereniging, zijn hobby ging uitoefenen. Vurig aangemoedigd door de gemeente en de provincie. Ten Elen was verleden tijd geworden en waar in het verleden menige strijd en tal van hobby’s waren uitgeoefend, werden nu woningen geplant.
    Maar goed, in zo een woning kun je ook natuurlijk ook hobby’s uitoefenen en de eindprodukten van sommige hobby’s lwamen 7 jaar later toch ook weer bij Voerendaal voetballen. Zo hielp de woningbouwvereniging de voetbalclub zonder het te beseffen toch indirect aan nieuwe leden. Ondertussen speelden de potentiële vaders hun voetbalwedstrijden in deze tijd op het “Troja-terrein” (Weusterade). Het “nieuwe terrein” was wel gereed gemaakt aan de Hoensweg, maar boer Lipperts de eigenaar van de graszoden, was van gedachte veranderd en de vereniging moest na enkele malen hier gespeeld te hebben wederom “afnokken”.
    1959

    Ten Elen was niet meer en Voerendaal speelde op nieuw aangelegde grasmatten. Op de plek, waar tegenover nu ‘het veldje’ is gesitueerd, werden in ’59 de duels uitgevochten. Dit zonder bekende van weleer. Kapelaan Keulen werd overgeplaats naar Caberg in Maastricht en trainer Disco hield het voor gezien. Voerendaal 1 werd in dit jaar 4e, het 2e werd 5e en het derde bestond weer en eindigde op de 8e plaats.

    Het clublied
    Zoals reeds beschreven in de jaren 60, kreeg RKVVVoerendaal een eigen clublied. Dit lied werd gecomponeerd door componist en tekstdichter Hein Muys. Om deze mooie historie weer even terug te brengen op de Voerendaalse velden heeft MArc Velmers het lied speciaal voor het 80-jarig jubileum gecomponeerd en gearrangeerd. Het lied zelf is ingezongen door Resi, Bert, Hub Gerner.
    Lees meer…

    De jaren 80
    Over deze jaren zijn meerdere gegevens voorhanden en is tevens typerend voor het voetbal van Voerendaal in de tachtiger jaren. De jaren 80 waren gekenmerkt door degradatievoetbal, emoties, blessures, spanning, pech en geluk.
    Lees meer…

    De concurrent
    Het naastgelegen dorpje Kunrade, aartsvijand nummer één, had plotseling ook een clubje. K.V.C. was de naam en wanneer deze club was opgericht kan zich niemand van Voerendaal herinneren. K.V.C. stond in Voerendaal bekend als een samenraapsel van boerenjongens zonder samenhang. Toch wist dit clubje op hun veld aan de Keerberg menig toeschouwer weg te lokken bij V.S.V.
    De geschiedenis vertelt niet ‘hoe’ ze zijn gefuseerd maar wel dat het enkele jaren heeft geduurd voordat Voerendaal en Kunder één waren. Hier was vredesduif kapelaan Keulen voor verantwoordelijk, die met gouden tong en harde vuisten in 1947 een einde maakte aan de eeuwige tweedstrijd van beide kemphanen.

    Echter zover is het nog niet. KVC Kunder en VSV Voelender hadden op papier al een overeenkomst. Dit moest gebeurt zijn tussen 1933 en 1936, want oude foto’s van 1937 laten ons zien dat beide verenigingen onder één naam V.V.V. speelden en waren aangesteld bij de N.V.B. (huidige KNVB) In 1936 werd de naam R.k.v.v.Voerendaal definitief.

    De namentruc
    Dat de historie vol zit met mooie verhalen, hebben menige jongeren uit deze tijd maar al te vaak gehoord. Welbekende verhalen bij de R.K.v.v.Voerendaal zijn de verhalen rondom Hub Meessen en familie Senden. Zij waren de bedenkers van de welbekende namentruc die Voerendaal jarenlang in zijn greep zou houden.

    Hub Meessen
    Het is seizoen 1945 / 1946 en de eerste trainer werd aangesteld. De naam: J.Adriaans. Hij was afkomstig van Sportclub Emma. Het liep namelijk niet goed met het eerste elftal, de verschillen tussen Voerendaal en Kunder waren duidelijk merkbaar. Inmiddels was kapelaan Keulen als geestelijk adviseur bij de vereniging aangesteld. Hij moest er weer een eenheid van maken. De kapelaan begon en achter de schermen werkte hij tevens een groots opgezet jeugdplan uit. Meneer kapelaan moest echter ook parochiediensten leiden, dus waren de ‘lievertjes’ even onder zijn aandacht weg en dat was merkbaar.
    Hub Meessen rammelde van de honger. Maar ging toch met een teamgenoot richting de wei om zijn verplichtingen jegens de club na te komen. Eten was er niet veel in die tijd, en vlees was alleen met bonnen verkrijgbaar. Op weg naar de voetbalweide zagen de heren een rund in de weide staan. Hij zat met zijn kop verstrengeld in de prikkeldraad. Hub was altijd al een dierenvriend en wilde het beest niet laten lijden. Maarja hij moest gaan voetballen. Hub, gedisciplineerd zoals altijd, nam afscheid van de koe met de woorden: “Straks zullen wij mekaar van ons lijden verlossen.” Tijdens de wedstrijd moest en zou hij toch vroegtijdig wegmoeten. Hub dacht even na en maaide precies voor de ogen van de scheidsrechter een tegenstander medogenloos onderuit en kreeg zo zijn gevraagde beloning. “Naar huis jij!!!, zei de scheids en dat wilde Hub maar al te graag, maar dan met een kleine omweg. Hub dus terug naar zijn afspraak. Het rund stond daar nog altijd braaf te wachten en het prikkeldraad had het dier al aardig toegetakeld. ‘Hier moeten we een eind aan maken’, dacht Hub en zo kwam het dat Hub Meessen slager is geworden.
    Dat Hub niet altijd een lekkere jongen was bleek een aantal weken later. De ‘butcher’ maaide wederom een speler van de grasmat. ‘Naam’ , zei de scheidsrechter. Hub wist dat hem een schorsing boven het hoofd hing, dus … na enig nadenken zei Hub: ‘Lambert Roelofs, meneer’. ‘Jij zult hier meer van horen, Roelofs’, deelde de scheidsrechter hem mede en inderdaad … Hub speelde met een vrij gevoel de competitie uit, terwijl Lambert Roelofs 5 weken aan zijn broek kreeg.
    Familie Senden
    Daar waar het incident tussen Lambert en Hub was rechtgetrokken was er ook een affaire die nooit meer rechtgetrokken werd. Vele Broers, neven en aanverwante familieleden van de fam. Senden voetbalden bij Voerendaal. Daar truc “Meessen” bekendheid had gekregen werden bij overtredingen veelal foutieve voornamen opgegeven. De braafste telg van de familie, die wel lid van de vereniging was, heeft nagenoeg geen wedstrijd kunnen en mogen spelen door deze lieve broers. ‘Jij komt nooit meer aan het voetballen’, veroordeelde hem de tuchtcommissie eens. ‘Jij bent een grote onderuitschopper!’ Dat ons slachtoffer nagenoeg nooit gevoetbald heeft en zelf onderuit was gehaald mag u duidelijk zijn.
    Deze welbekende truc zal zijn traditie nog jarenlang doorzetten. Helaas eindigd deze truc door de spelerspassen en de aangescherpte regels bij de familie Leunissen. Hier mocht Harold ook menig brief en schorsing ontvangen van zijn broer Richard.

    De jaren 60
    Het einde van de sterke verhalen, een nieuw clubblad met de naam: ‘Sportkoerier’, kapelaan Keulen werd opgevolgd door pastoor Loo, het persil-tijdperk brak aan, de jaren van de finales en kampioenschappen zijn aangebroken. Voerendaal bloeide op in de jaren 60.

    1960

    In 1960 werd een nieuw clubblad ten doop gehouden. De naam: “Sportkoerier”. Gekozen uit vele inzendingen, gehouden in een prijsvraag. Daar menig clubfanaat deze “Sportkoerier” bewaarde kunnen we nu putten uit tal van artikelen om het onderdeel historie op deze website vorm te geven. Zo lazen we dat kapelaan Keulen was vervangen door pastoor van Loo. Th. Ceulemans werd trainer en de eindstand ’59/ ’60 toont aan dat Ceasar kampioen werd en Voerendaal eindigde op de 5e plaats met 24 punten. Voerendaal 3 werd kampioen, met een zege kwamen onze jongens in de 3e klasse I.
    Naast het voetbal werd het nieuwe gokspel ‘Rolot’ ingevoerd. Aangezien de vereniging de letters RK. voor zijn naam had staan, deed voorzitter Teunissen een dringend verzoek om niet aan dit spel mee te doen.
    De ‘Ruwe’, een van de amateurs, begon in 1960 zijn anti-rokers campagne en meldde ons dat roken slecht was voor de gezondheid. Een aantal spelers stopten dan ook onmiddellijk met voetballen, want voetballen was dan ook niet goed voor het roken. De tijd heeft ons geleerd dat beide hobby’s gewoon beoefend konden blijven.
    Voerendaal 2 werd 3e in de 1e klasse E, na Schinveld 2 en Heerlen 2.
    1961
    Herman Lemmens, oud speler van het 1e, werd als secretaris benoemd. Een nieuwe Don Camillo kwam en een ECHTE Don Camillo. Zijn naam: kapelaan Vandenbooren. Hij zou nog vaker in het nieuws komen. 1961, het jaar dat Voerendaal Koninklijk werd goedgekeurd, althans de statuten van de vereniging. Voerendaal eindigde op de 5e plaats in de 3e klasse A. Trainer Ceulemans trachtte de spelers van het 2e en het 3e elftal aan te sporen om op de trainingen te komen. Het vreemde is echter wel, dat Voerendaal 2 op dat moment bovenaan stond in hun klasse.
    Sjef Janssen werd voorzitter van de jeugd met een eigen bestuur en hij verzamerlde onmiddellijk talloze punten. Het ‘Persil-emmertjes’ tijdperk was gestart. Uitleg overbodig want Voerendaal waste ’s maandags met Persil. Punten voor de club en van dat geld ging men op ‘uitstapjes’. Laat in het jaar 1961 werd dan ook de ‘beruchte reis’ naar Grossenbaum-Duisburg ter sprake gesteld. De hele zooi kon mee en dat zou gebeuren in juni 1962.
    1962
    Laten we maar eerst afmaken waar we in 1961 mee eindigden, want met Pinksteren zou de gehele club, maar dan ook echt de gehele club een bezoek brengen aan de D.J.K. Adler Grossenbaum-Duisburg. Nu was dit bezoek weliswaar in 1961 ook geweest, maar dit jaar liep het niet zoals gepland. De bus met loslopend Voerendaal vertrok ’s zaterdags 2 uur ’s middags.
    De eerwaarde heer Don Camillo Vanderbooren moest wel nog een mis wegwerken, want dat was zijn eigenlijke plicht in zijn dagelijks bestaan. ‘Gaan jullie maar’, zei hij, ‘wij komen wel na’ en wij waren Don Camillo en Hub Meessen, die als privé-chauffeur door onze kapelaan was aangesteld. Nu gaat er met zo’n dingen altijd iets fout en vooral als bepaalde mensen de dorpsgrens overschrijden.
    Komt nog bij dat Hub Meessen met kapelaan Vandenbooren, in een wilde achtervolging op de reeds eerder vertrokken bus, door een stelletje ‘Deutsche Jugend’ in Duisburg in een totaal verkeerde richting gestuurd werden.
    De bus was rond 17:30 gearriveerd. Daar stonden onze oosterburen ons al op te wachten. De gastheren leidde volk Voerendaals gelijk naar een café om een biertje te drinken. Voetballen kan Voerendaal redelijk goed, maar in dat andere is Voerendaal absoluut ongeslagen. Bestuursleden en spelers werden aan hun pleegouders voorgesteld. “Ja, ja, wir kommen aus Holland, aus Vörenthaal, ja umdass wie hier bei sie moessen voesballe.
    Zeker, gevoetbald hebben ze ook, wat ze hebben gemaakt weet helaas niemand meer. Heilige missen hebben ze ook gevolgd, zeker, zij het alleen lichamelijk want het geestelijke van menigeen was weer bij het Schützenfest. Menig pleegouders hebben hun ‘gasten’ namelijk helemaal niet gezien. Zo was er ene meneer van Loo. Die waren ze ’s morgens kwijt….hem vonden ze later in een konijnenhok en Sjef was er heilig van overtuigd dat hij nog nooit zo lekker had geslapen.
    ’s Avonds moest de bende weer worden ingeblikt om heimwaarts te keren. De bus stond paraat maar krijg die jongens maar eens uit hun hobby-lokaal. Menige woordenwisseling volgde en Voerendaal stapte in de bus, kroop in de bus, werd in de bus gedragen en later in de bus gegooid. Na 20 km was men nog met de telling bezig of ze compleet waren. En ja hoor, een persoon werd vermist. Na 22 km, de meest nuchtere personen hadden het opgelost: Paul Wouters was weg. Huub en de kapelaan zijn teruggereden om Paul te gaan zoeken. D’r Paul had inmiddels ook al gemerkt dat hij was achtergelaten en had de terugtocht al te voet hervat. Onder begeleiding van zijn pleegouders die zijn koffers droegen… want Paultje moest nog een flink stuk lopen. Gelukkig voor hem heeft het geloof in kerk en voetbal hem gered en beide vertegenwoordigers van beide voorgenoemde instellingen pikte hem weer op.
    In datzelfde jaar wast het 2e van Voerendaal kampioen geworden door met 2-1 te winnen van Langeberg. Voerendaal 3 degradeerde en Voerendaal 1 eindigde op de 4e plaats.
    1963
    Voetballen dede de jongens van ons wel, maar niet met succes. Men verkeerde in de laagste regionen. Voerendaal had geen voetbalveld meer en speelde zijn thuiswedstrijden hoofdzakelijk in Hoeksbroek bij de F.C.H. en het tweede was ‘thuis’ bij R.K.S.V.B. Ubachsberg.
    De toenmalige trainer Beckers had zijn handen vol en op het einde van dit seizoen wed hij vervangen door trainer Esser. Het bestuur vroeg laatsgenoemde bij zijn aanstelling geen roofbouw op de jongens te plegen, want meneer Esser had een reputatie. In het seizoen ’63/’64 kwam Voerendaal nog steeds uit in de 3e klasse A. Toch was de methode Esser niet slecht, want bij de hervatting van de competitie startten zijn elf meteen met overwinningen. Esser kwam uit Kerkrade. Uit zijn mond werd veelvuldig ‘Los joan, los joan’, gehoord.
    1964
    Esser’s aanmoedegingen hielpen. Voerendaal speelde beter en eindigde dit jaar op een gedeelde 4e plaats, samen met Walram. Op 5 april werd op grootse wijze het 10-jarig bestaan van de supportersvereniging gevierd. Men vierde dit in de zaal van Huize Laurentius en in de Sportkoerier plaatste John van Dinther zijn eerste journalistiek meesterstuk. Zijn carriére begon bij Voerendaal en eindigde als sportverslaggever bij de Limburger.
    Vermeldingswaardig is verder nog dat in de zomer van ’64 Wim Crutzen (huidig grensrechter 1e eltal) met zijn brommer dwars door een auto wilde. Wim belandde in het ziekenhuis van Heerlen en onze ‘stormram’ herstelde na enkele maanden om vervolgens zijn trainingen te hervatten.
    Ook trainer Esser had een nieuwe trainingsmethode ontwikkeld. Met de bus gingen onze spelers naar de uitwedstrijden, maar zo een 2 á 3 km voor het speelveld van de tegenstander gebood Esser de bus de buschauffeur te stoppen en Voerendaals glorie mocht de laatste kilometers te voet afleggen. Los joan! schreeuwde Esser weer, want Esser zelf zat natuurlijk in de bus die achter de hobbelende menigte aan reed. Onze spelers kwamen dan net op tijd aan om aan de eigenlijke wedstrijd te beginnen. ‘De spieren zijn warm en de warming-up is geweest.’ Zo luidde de Esser-logica van deze ongebruikelijke trainingen.
    1965
    Onze jongens speelden sterk dit seizoen. De gehele competitie was een opgaande strijd met concurenten Bekkerveld en Groene Ster. De spanning leefde op: ‘Wie werd kampioen?’ Voerendaal wist de inhaalwedstrijd met 4-0 van Waubach te winnen en dus: Op 7 juni 1965 moest de beslissing vallen, in een extra duel tussen Voerendaal en Bekkerveld. ‘De slag van de Varenbeuk’ werd deze wedstrijd betiteld. Ruim 5500 toeschouwers omringden het speelveld. In een enerverend duel was het Ron Zweers 0-1, even later was het Ser Senden 0-2. Het leek goed te gaan, toch wist Bekkerveld voor rust weer langszij te komen, 2-2.
    Na rust: weer Voerendaal aan de leiding: 2-3 door Jan Zweers. Toen … een overtreding van Joepie Verbeuken. Penalty. Voerendaalse supporters hielden hun adem in en … Sjef Senden stopte! Groot was de vreugde en groot was de teleurstelling toen scheidsrechter Theys de strafschop om onbegrijpelijke redenen liet overnemen.
    Frits Nöllgen ging achter de bal staan en schoot droog in de onderhoek, 3-3. De scheidsrechter nam daarna nog vele dubieuze beslissingen en onder hoogspanning eindigde de match in 3-3.
    Verlenging: Binnen 2 minuten was het beslist, een knullige terugspeelbal werd onderschept door Gardier en hij maakte een einde aan alle illusies van onze jongens, 4-3. Meteen hierna floot de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd. De ‘afspraak’ zou zijn geweest: ‘Wie het 1e doelpunt in de verlening maakt is de winnaar, maar Voerendaal wist dit niet!
    In september hervatte Voerendaal de competitie en ramde de eerste wedstrijden alles in elkaar. 8-0 tegen Geleen, 8-2 tegen Meerssen. Toen was nieuwkomer S.V.M. Munstergeleen aan de beurt 4-0. Maar de uitwedstrijd bleef menigeen in herinnering als ‘paraplu-duel’. Scheidsrechter Hendriks keurde een doelpunt goed. Munstergeleens publiek was het hiermee niet eens en begon er driftig met paraplu’s op los te rammen. Grensrechter Prevos werd met de ronding van een dergelijk wapen om zijn nek naar achteren getrokken en telkens als hij wilde vlaggen, waren er de plu’s die zijn vlag weer omlaag haalden.
    Bij het einde van de wedstrijd was de chaos compleet en in een niet te overziene puinhoop maakten ook de Voerendaalse supporters kennis met de paraplu’s uit Munstergeleen.
    1966
    Voerendaal speelde voortreffelijk. Keeper Sjef Senden kreeg extra keepers-training van Esser. Alweer een nieuw idee van onze geliefde trainer. Sjef moest continue door een door Esser aangelegde poel water duiken. ‘Was goed voor zijn gestel’, zei Esser, maar werd zelf ziek en moest afscheid nemen van de club. Hij werd in het ziekenhuis opgenomen. Tot grote ontsteltenis van onze leden ‘verloor’ Voerendaal misschien wel zijn beste trainer…. zo wordt beweerd in onze voetbalkringen.
    Hij werd opgevolgd door de heer Kessels en hij moest het werk klaren. Voerendaal moest kampioen worden dit jaar en dat gebeurde dan ook op 15 mei 1966. Zes punten meer dan de nummer 2 Hulsberg. V.V.Voerendaal werd tweede klasser.
    De vlaggen gingen uit en 4 juni 1`966 speelde de kersverse kampioen de huldigingswedstrijd tegen Roda JC.
    Het 2e eindigde op de 5e plaats en in de loop van het jaar werd een aanvang gemaakt met de bouw van een stenen kleedlokaal. De groene houten keet had afgedaan. Weer werd een stukje geschiedenis vernietigd en diende nog éénmaal, maar dan voor de open haard.
    28 mei 1966. Er gebeurde nog iets!
    Kampioen worden!… Dan kriebelt het bloed bij iedereen, dus ook bij onze ‘oudjes’. Voor de ‘gekke jen’ werd in café Wiel Dirrix de oude garde bij elkaar getrommeld. Een ‘reunie’ heet dit officieel en de oudjes wilden nog eens zo graag voetballen. ‘Dat doen we dan toch’, werd afgesproken.
    Na enkele malen te hebben gespeeld kreeg deze afvaardiging een officiële naam: VOG, Voerendaals Oude Garde, en sinds 1 mei 1967 is het zelfs een officieel onderdeel in onze vereniging. Alleen noemen we ze tegenwoordig ‘Veteranen’.
    1967
    Weer een jaar van doelpalen laden en andere graszodes opzoeken. Dit keer richting Dijkstraat. Voerendaal 1 speelde zeer constant in dit jaar en eindigde bij de eerste 3. Op 1juli 1967 kwam de geliefde trainer Esser terug en hervatte zijn trainingen. Ditmaal nam hij zijn zoon mee als speler.
    De K.N.V.B. had ook iets nieuws: Keepers mogen niet meer dan 4 passen nemen voordat ze de bal richting Cortenbach trappen. Dit gaf in de eerste wedstrijden grote hilaritiet, omdat menig dorps-en provinciegenoot dit niet wist. Daarnaast mochten Ron Zweers, Jan Zweers, Jo Baltus en Sjef Senden uitkomen voor het Nederlands-amateurelftal. Sjef Senden moest alweer snel naar huis want Sjef had een verloren jaar in profclub Fortuna gekeept en dat mocht niet van de KNVB voor een amateur.
    1968
    Een jaar voor het robijnengeest van de vereniging had trainer Esser zijn elf gebracht waar men bijna 40 jaar naar streefde. De eerste klasse. Sprakelend voetbal in dat jaar verraste menig sportliefhebben en werd beloond met het kampioenschap van de 2e klasse. Voerendaal was nu een topploeg in de amateur-regionen.
    Groot feest in Voerendaal toen al en iedereen wilde de eer opeisen. Derhalve willen we nu nog even stellien dat dit het werk is geweest van M.ESSER en zijn 17 jongens, die hiervoor keihard hebben geknokt. M.Essers was zelfden in de publieke belangstelling. De oud-speler van Roda JC had vreemde trainingsmethoden maar hij bewees hiermede dat het vruchten had afgeworpen. Van dit feest zitten de herinneringen nog fris in de gedachten en harten van vele voetballiefhebbers. Een aantal supporters onder begeleiding van een ‘trekzak’ muziekanten trok door ons dorp en belandde in de middaguren bij slager Hub Meessen. Onze elftal-begeleider was zojuist zijn tijd aan het vullen met het slachten van een varken. De hele meute trok zingend door Meessen’s interieur. De helft van de bende bleef in de keuken hangen: soep maken. De overigen belandden in de tuin waar de V.V.V. de gehele middag en avond vertoefden.
    Meesen heeft van het geslachte dier weinig kunnen verkopen, dat werd ter plekke omgezet in nieuwe energie voor de feestvierende supporters. Degene die er niet bijwaren hebben 3 dingen gemist: Sterke verhalen, vakensvlees en vooral veel bier. 1968 Staat bekend als de mijlpaal voor de R.K.V.V.Voerendaal.
    1969
    Een jaar na het kampioensfeest werd opnieuw de feestklok geluid. Dit maal geen kampioenschap maar het 40 jarig bestaan van de vereniging. Voerendaal speelde in de 1e klasse, dus het speelveld en de accommodatie moesten worden aangepast en verbeterd. Voerendaal startte zwak in de nieuwe klasse, maar wist zich snel aan te passen en streed zelfs nog meer om de ereplaatsen tegen het einde van de competitie. R.F.C.Roermond heette de kampioen van dat jaar.
    De overige elftallen: Voerendaal 2 en Voerendaal 3 werden resp 3e en 8e. Het Voerendaals publiek had 5 jaar lang groots voetbal gezien, dus was het niet verwonderd dat het jubileumsfeest druk werd bezocht. Terugblikkend op de eerste 40 jaren mocht de vereniging trots zijn op hetgeen wat door de tijd en personen werd neergezet.
    Melden wij u nog dat uit Vijlen, W.Niks en Jo Baltus waren aangetrokken en er een nieuwe trainer kwam: Coy Koopal. Verder kreeg Voerendaal een clublied, geschreven door Hein Muys.

    De jaren 70
    De jaren 70 staan in Voerendaal bekend als de “gouden” jaren.
    In deze periode werd de hoofd-klasse door de KNVB opgestart en was Voerendaal vastbesloten om in deze klasse uit te komen. De start verliep echter minder rozekleurig, men ontsnapte aan degradatie uit de eerste klasse. Na een wisseling van de wacht op bestuurlijk niveau sloeg Voerendaal wederom
    Lees meer…

    De jaren 90
    De jaren 90 worden gekenmerkt door 3 promoties in 4 seizoenen, het net niet behalen van verschillende kampioenschappen en degradaties.

    De jaren 90 en de jaren t/m seizoen 2008/2009 in vogelvlucht met als bron De Sportkoerier, clubblad van de RKVVVoerendaal.

    De jaren 90 en daar is hij weer. Het degradatiespook kruipt weer uit de kast en dwaalt vrolijk rond op het sportcomplex. Seizoen ‘89/’90 betekende degradatie van het eerste elftal naar de derde klasse A.

    Seizoen ‘90/’91 startte hoopvol met een punt uit tegen Berg. De thuiswedstrijd tegen Standard werd met 3-0 verloren.  Trainer Henk Ummels  werd opgenomen in het ziekenhuis en Hub Hermans nam het roer over. 4 seniorenelftallen namen deel aan de competitie en klassenbehoud was het resultaat. Op 28 april ’91 speelde Arno Boosten zijn 350stewedstrijd voor Voerendaal. Op 25 mei ’91 vierde de veteranen-afdeling haar 25 jarig jubileum. In september ’91 organiseerde de Supportersvereniging haar 10 zeskamp.

    Seizoen ‘91/’92 startte het 1ste elftal in de klasse 3B. Ook dit seizoen 4 senioren-elftallen in competitie. De kast waar het degradatiespook was naar alle waarschijnlijkheid niet afgesloten. Het spook wist zich te bevrijden en wederom  lachen. Op 12 april ’92 viel het doek voor ons vlaggenschip en degradeerde naar de 4e klasse D. De overige elftallen wisten zich te handhaven. Voor het komende seizoen werd Paul Meulenberg aangetrokken als nieuwe trainer. Ook ging het gerucht dat de kantine verbouwd zou worden. Jo Consten zou gevraagd zijn als bouwpastoor op te treden.

    Seizoen ‘92/’93 onder leiding van Paul Meulenberg bracht meteen succes. De eerste periodetitel in 4D werd binnen gehaald.Ook bij de jeugdafdeling werd er vernieuwd, Servé Hoenjet werd de nieuwe jeugdtrainer.  De verbouwing van de kantine bleek geen gerucht, in april ’93 ging het nieuwe dak erop. In augustus was de kantine klaar. 1993 kende ook minder goed nieuws, zo verloren wij Hub Meessen (71 jaar), Lei Crutzen (53 jaar) en Sjef van Loo (59 jaar). Drie markante figuren binnen onze vereniging. De behaalde perodetitel gaf recht op een nacompetitie voor een plaats in de derde klasse. In een poule met NEC, Helios en Voerendaal behaalden alle teams 2 punten, door een beter doelsaldo werd Voerendaal winnaar en moest het opnemen tegen FC Hoensbroek voor een plaats in de derde klasse. Na 90 min. 1-1, na 120 min 2-2. Hoensbroek nam de strafschoppen beter en bleef daarom in  de derde klasse.

    Seizoen ‘93/’94. Een topseizoen voor de RKVVVoerendaal. Eerste, tweede en derde elftal werden kampioen in hun klasse. Het 4e eindigde op de 6e plaats. Pastoor Cordewener luidde bij ieder kampioenschap de kerkklokken. Raymond Janssen, speler van het eerste elftal, werd met 33 doelpunten topscoorder in de Limburgse amateurwereld. Het kampioenschap van het 1ste werd behaald op 24 april ’94 dankzij een 4-0 overwinning op Schinveld en het verlies van Mariarade bij Kluis (2-1). Het elftal promoveert van de 4e kl D naar  de 3e kl B.

    Seizoen ‘94/’95 staat in het  teken van het 25 jarig bestaan van de Supportersvereniging. Ons eerste elftal promoveert naar de 2e kl A dank zij een 1-0 overwinning tegen Bunde. Klassebehoud was het resultaat van de overige elftallen.

    Seizoen ‘95/’96. Wederom het degradatiespook in Voerendaal. Samen met Miranda degradeert het eerste naar de 3e kl B. Wel feest in Voerendaal, het tweede elftal werd kampioen dankzij een 3-0 overwinning  tegen Hulsberg. Het derde elftal haalde het net niet, zij werden 2e in de eindstand. Het vierde elftal volgde het voorbeeld van het eerste en degradeert naar de res. Kl. 5L.

    Seizoen ‘96/’97. Paul Meulenberg nog steeds trainer van het 1ste elftal. Rene Hofman trainer van het 2e elftal en Hub Hermans traint de A-jeugd. Het 1ste elftal schreef geschiedenis, voor de eerste keer wist men door te dringen tot de 4ebekerronde, uniek in de clubhistorie. Groene Ster was in deze ronde de tegenstander en bleek te sterk te zijn voor Voerendaal. 1997 staat in het teken van het 50 jarig bestaan van de jeugdafdeling. Heeft men het over de jeudafdeling dan valt  automatisch de naam Harrie Boosten. De “jeugd van toen” spreekt nu nog, terwijl ze met hun kroost langs de lijn staan, over ‘meneer Boosten’.  Meerdere personen verdienen het om genoemd te worde in dit historie overzicht. Sjef Klinkenberg 33 jaar actief waarvan 7 jaar als secretaris en 26 jaar als voorzitter. Verder duiken regelmatig namen op als Gelner. Gulikers, van Weersch, Jacobs, Veldman en Leunissen er zullen best nog meerdere zijn die actief in de jeugdafdeling bezig zijn geweest. Terug naar het voetbaloverzicht. Het 1ste elftal werd algeheel periode-kampioen, op Walram terrein werd Leonidas uit Maastricht met 2-0 verslagen en promoveert het eerste elftal naar de 2e kl G. Na 5 jaar trainerschap verliet Paul Meulenberg Voerendaal en vertrok naar Heerlen Sport. 2e en 4e elftal eindigde in de middenmoot terwijl het 3e elftal degradeerde.

    Seizoen ‘97/’98. Dit seizoen bracht nieuws, Voerendaal had een beloftenteam onder 21 jaar. Het team werd ingedeeld in een poule met Roda JC, NEC’92, RKONS, Waubach en Hoensbroek. Bert Wassen werd nieuwe trainer 1ste elftal. Jo Ramakers trad af als bestuurslid en werd door voorzitter H.Peters benoemd tot ere-lid van de vereniging.De sportvelden aan de Hongerbeekstraat verdwenen, het handbalveld achter  de sporthal werd omgetoverd tot trainingsveld en er werd een gebouw geplaatst voor de Scouting. Het 1ste elftal degradeerde uit de 2e kl G naar de 3e kl B door in de nacompetitie te verliezen van Scharn en NEC ’92, beide keren met 3-1. De overige drie elftallen van Voerendaal wisten zich te handhaven. Het was ook het seizoen dat Rene Hofman stopte als actief voetballer. Rene kreeg een afscheidswedstrijd aangeboden met Oud Roda JC  tegen Voerendaal (uitslag 6-5).

    Seizoen ‘98/’99. Dit seizoen speelt ons 1ste elftal met zeer jonge spelers in de 3e kl B. Makelaar Ernens werd nieuwe hoofdsponser doordat Kicken Autobanden na vele jaren van sponsering stopte. Good old Harrie Boosten, gedwongen door ziekte, stopte als trainer van de F-jes. Op 18 jan ’99 overleed dhr. S. Leclair, Sjef was voorzitter vanaf seizoen ‘70/’71 tot seizoen ‘83/’84 waarna Ron Zweers het  roer overnam. Sjef werd 72 jaar. De 4 senioren elftallen eindigden allen in de middenmoot.

    Seizoen ‘99/2000. Een seizoen om vlug te vergeten. “Malaise in Voerendaal” was de kop van een krantenartikel in het Limburgs Dagblad. Het eerste elftal kende een moeilijk seizoen maar wist zich te handhaven. De overige drie elftallen eindigden in de onderste regionen.

    Seizoen 2000/’01. Drie elftallen in competitie. Het 1ste wist zich te handhaven terwijl 2 en 3 degradeerden. Na vier jaar trainer te zijn geweest verlaat Bert Wassen Voerendaal en gaat naar Weltania. Pau Bisschops neemt het roer over samen met Jos Haan die het tweede elftal onder handen neemt. In 2000 overleed Sjef Souren, jarenlang penningmeester van de RKVVVoerendaal. Chris Linssen wordt nieuwe penningmeester. Harrie Debets draagt het leiderschap bij het 1ste elftal over aan Piet Crutzen.

    Seizoen ‘01/’02. Dit seizoen wisten het eerste en tweede elftal zich te handhaven. Het derde elftal vocht voor het kampioenschap maar moest uiteindelijk tevreden zijn met een tweede plaats.  Uit de jeudafdeling komt het bericht dat zij op zoek zijn naar een jeugdcoördinator.  Er valt de naam van de uit Sittard afkomstige Koos van Harwegen. Verder staat de verbouwing van onze accomodatie op het programma.

    Seizoen ‘02/’03. In augustus ’02 start Koos van Harwegen als jeugdcoördinator bij onze vereniging. Voerendaal is nu ook op internet te vinden onder WWW.RKVVVoerendaal.TK.  Het 1ste elftal speelt zich veilig door te winnen bij Nyswiller en mede dankzij opvallend verlies van Bekkerveld en Weltania. 2e Elftal speelt zich in de laatste wedstrijd veilig, derde elftal bouwt een feestje, zij werden kampioen in de 6e kl R1.Er werd afscheid genomen van tweede elftaltrainer Jos Haan, Paul Hollander volgt hem op. Kantinebaas R. Rothkrans zette een punt achter zijn loopbaan als eerste tapper in de kantine, samen met hem stopten ook Wiel Wolters en Piet Gulikers.

    Seizoen ‘03/’04. Drie seniorenelftallen in competitie. Nogal wat vertrekkers dit seizoen. Voorzitter Hub Peters geeft aan dat dit zijn laatste seizoen als voorzitter zal zijn, Nico Veltrop geeft aan dat dit seizoen zijn laatste als bestuurslid zal zijn. Paul Bisschops stopt na dit seizoen als trainer van het eerste elftal, Marcel Krijnen neemt zijn taak over. Op 31-10-03 wordt eindlijk het contract voor de verbouwing op het sportcomplex getekend.

    Seizoen ‘04/’05. 2e elftal speelt zich onder Paul Hollander veilig, Paul verlaat de club en gaat naar Struchter Boys. Een vierde elftal wordt opgericht onder leiding van Wiel de Esch. In april werd het 75 jarig jubileum van de vereniging gevierd. Na 20 jaar voorzitter van de club te zijn geweest neemt H. Peters afscheid Servé Hoenjet neemt zijn taak over.Het jubileum werd in het Kunderhoes gevierd. Daar werd Leo Bressers geridderd en benoemd tot lid in de Orde van Oranje Nassau. Het jubilleumjaar werd in september afgesloten met een wedstrijd tussen Limburg United en ons eerste elftal. Het net opgerichte 4e elftal speelt zich veilig, het 3e elftal eveneens,  terwijl het 1ste elftal degradeert naar de vierde klasse.

    Seizoen ‘05/’06. Vier elftallen in competitie. Het 1ste komt uit in de 4e kl.B. Het oude kleedlokaal (nu in gebruik als opslagruimte) kreeg een nieuw dak. Gesponserd door de Supportersvereniging. Op 20 aug ’06 organiseert de Supportersvereniging haar 25ste en laatste zeskamp. In 2006 werden wij geconfronteerd met het overlijden van H.Boosten, oud jeugdtrainer. Ook oud keeperstrainer H. Offermans kwam in dat jaar te overlijden. Huidig keeperstrainer Ron Wintjes stopt na 10 jaar en wordt opgevolgd door Hans Verscharen.

    Seizoen ‘06/’07.  Een extra opgeroepen ledenvergadering op 15 juni 2007 gaf het fiat aan een compleet nieuw bestuur  RKVVVoerendaal. Voorzitter werd Jo Consten. Op 23 juni viert de jeugdafdeling haar 60 jarig bestaan. In juli 2007 werd Bert Starmans onze nieuwe hoofdtrainer. Vier seniorenelftallen nemen deel aan de competitie. Ons 1ste elftal wist zich na veel ups en downs te handhaven. Jan Leunissen nam afscheid als voorzitter van de jeugdafdeling. Op 12 april 2008 werd Jan benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

    Seizoen ‘07/’08. Verbouwing aan de kleedlokalen zijn bijna voltooid. Het 1ste elftal degradeerd naar de 5e klasse, 2e elftal volgt het voorbeeld en degradeerd eveneens. 3 en 4 handhaven zich. Voor seizoen ‘08/’09 is voor het tweede elftal Jo Hanssen aangetrokken als nieuwe trainer. Servé Hoenjet blijft trainer van de A1. Vanaf 1 juli geldt een rookverbod voor de horica, dus ook voor de kantine.

    Seizoen ‘08/’09. Ook dit jaar 4 senioren elftallen in competitie. –Maart 2009  Jaargang 40  nr.3 – De kop van de laatste Sportkoerier, het clubblad van de RKVVVoerendaal. Lejo (Leo Van Loo) stopt ermee. Op 8 februari ’09 kregen wij het bericht dat Frans Moonen was overleden, Frans was een van de personen die op 7 februari 1954 de Supportersvereniging oprichte. Een maand later ,maart 2009, overleed Chris Linssen. Hij was jaren penningmeester van onze vereniging. 2008/2009 is het laatste seizoen van Bert Starmans, hij wordt opgevolgd door Ger Vroomen die het 1ste en 2e onder handen neemt. Paul Zweers zal hem assisteren. Jo Hanssen wordt trainer van de A1. Het jaar 2008 staat verder in het teken van het 80 jarig bestaan van de RKVVVoerendaal in 2009. De voorbereidingen hiervan zijn in volle gang. De vereniging hoopt dit feest te kunnen vieren met een promotie van het 1ste elftal en misschien ook nog van het 4e elftal. Tot zover de historie van onze club over de jaren 90 tot en met seizoen 2008/2009. In vogelvlucht samengesteld door oud Sportkoerier-redacteur Lejo.